De schemering valt, de zon gaat onder,De straten lopen leeg en alles wordt stil.
Iedere nacht is het weer een wonder,
Waarom alles ‘s avonds zo donker is en kil.
Ik stap op mijn fiets en kijk om me heen,
Er gebeurd weinig op de straat en mensen gaat uiteen.
Vaders staan in de file, willen graag naar hun gezin,
Maar na een dag hard werken, zit dat er nog lang niet in.
Ik trek mijn jas nog verder dicht, helemaal tot bovenaan,
Want ik weet, ik heb nog een lange weg te gaan.
Straat in, straat uit, de lantaarnpalen flikkeren aan.
En daar zie ik hem verschijnen; de grote ronde vorm van de maan.
Sneller en sneller sjees ik door de bochten, ik hoor de bomen met hun geruis,
Maar gelukkig, ik ben eindelijk thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten