Het nadeel van de straat op gaan, is dat je soms ongewild mensen tegenkomt. Dat is bij mij ook vaak zo met het uitlaten van mijn honden. Ik heb twee hele lieve honden: Bello, een Amerikaanse Cocker Spaniel op leeftijd en Eros, een jonge brutale teckel. Ik vind het vaak geen probleem om ze even uit te laten. Het liefste laat ik ze even uit als mijn hoofd helemaal vol zit en ik even letterlijk een frisse neus wil halen. Met wat lekkere tracks op mijn mp3-speler kan ik gemakkelijk een half uurtje rustig lopen. Rustig ja… maar vaak is het zo dat andere hondenbezitters, het feit dat jij ook een hond (of meerdere) hebt, zien als een rede tot een praatje. ‘Och, wat een schatje! Wat leuk! Hoe oud is-ie? Och en daar nog een hond! Wat voor ras is het?’ Heel leuk bedoeld, maar na de zoveelste persoon die zulke vragen stelt, zie ik er de lol vaak niet meer van in. Het is niet voor niets dat ik een mp3-speler in heb, denk ik dan, ik heb gewoon zin om ongestoord een stukje te lopen! Gelukkig staan de honden aan mijn kant: ze blaffen vaak zo hard, dat de andere hondenbezitter, plus bijbehorende hond, zich een hoedje schrikt en zich gauw uit de voeten maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten